Alfred Palma (1939 - )

Membru Tal-Għaqda Poeti Maltin

Alfred Palma twieled il-Furjana fl-1939. Studja fl-Iskola Primarja ta’ Haż-Żabbar u fil-Kulleġġ De La Salle, fejn beda jikteb l-ewwel poeżiji tiegħu li kienu bil-Franċiż. Fl-1957 beda jaħdem bħala għalliem fl-Iskejjel Governattivi sal-1959 meta daħal fiċ-Ċivil sa meta rtira fl-1987. Sa mis-sittinijiet bdew jidhru poeżiji tiegħu bil-Malti f’bosta ġurnali lokali; kiteb ukoll bosta drammi għar-radju (dak iż-żmien ir-Rediffusion) u aktar poeżiji tiegħu bdew ukoll jinstemgħu fuq ix-xandir. Fl-1972 dehru l-ewwel poeżiji tiegħu f’ġabra li ħareġ flimkien ma’ Alfred Massa. John Sciberras u Maurice Vella Borg. Beda jieħu sehem f’bosta konkorsi letterarji kemm ta’ poeżiji u kemm ta’ novelli u bosta drabi kiseb l-ewwel premju. Fl-1966 beda t-traduzzjoni bil-Malti tad-Divina Commedia ta’ Dante, li temm fl-1986 u stampa fl-1991. Fl-1993 beda t-traduzzjonijiet bil-Malti tad-drammi ta’ Shakespeare, li minnhom stampa tnax u għandu lesti għall-istampa għoxrin oħra. Għal sebgħa minn dawn id-drammi, fl-1997 rebaħ il-Premju Letterarju. Rebaħ ukoll f’dan il-konkors bid-Divina Commedia’ (1992) u ‘Preludji – Ġabra ta’ Poeżiji (1993). Sadanittant kompla bil-kitba ta’ poeżiji li rebbħuh premjijiet fl-Istati Uniti, l-Ingilterra u l-Italja. Ingħata l-Premju Citta’ di Valletta fl-1993 u fl-istess sena 2000, unuri mill-Kunsell Lokali taż-Żabbar.   Fl-istess sena wkoll ingħata il-Literary Award min-National Library of Poetry ta’ l-Ingilterra.   Baqa’ jieħu sehem f’bosta attivitajiet letterarji, jikteb poeżiji ,novelli, rumanzi u bosta xogħol ieħor ta’ traduzzjoni. Beda wkoll jikteb bosta kotba ta’ natura soċjali u psikoloġika li dehru fl-Ingliterra. Fl-2005 xandar id-dramm ta’ Oscar Wilde Salome’, u din is-sena lesta r-rumanz ċelebri ta’Wilde; ‘Ir-Ritratt ta’ Dorian Grey’. Palma huwa membru ta’ l-Akkademja tal-Malti, fl-Għaqda Letterarja Maltija u Membru Onorarju fl-Għaqda Poeti Maltin.

ELEĠIJA

Il-ferħ li għeb tas-snin tiegħi imġienen

tqil daqs is-sakra illi skirt ilbieraħ,

li llum dallmitli moħħi.

Iżda, bħalma l-inbid, id-diq tal-jiem mgħoddija

hu isħaħ maż-zmien.

Kiebja l-mogħdija tiegħi.

Il-mewġ qalil ta’ baħar il-ġejjieni

iwegħdni niket biss, xogħ’l u tbatija.


Imma, ħbieb tiegħi, jien ma nixtieqx immut,

jien irrid ngħix –

ħa’ nibqa’ b’hekk naħseb u nsofri.

Naf, xi pjaċiri jkolli wkoll

fost id-dulur, taqtigħ il-qalb u saram.

Xi drabi nerġa’ nisker bl-armonija

inkella nibki fuq id-dehriet tiegħi,

u jista’ jkun, jewwilla,

meta nħoss kiebi illi saħħti marret,

l-imhabba lili tiddi bi tbissima,

qabel tasal tħallini.


Alexander Pushkin (1830) Traduzzjoni; Alfred Palma


A DOTTOR MARINO FLERI


(pochi giorni dalla sua partenza da Malta)


Odio gli addii:

le mani che si stringono,

per poi lasciarsi,

a malincuore;

gli sguardi tristi,

i sorrisi amari…

Amici che vanno

per lor diverse strade…

Ombre che si sciolgono

in un tramonto d’autunno!


Ed ancor oggi,

sul cupo soglio di un altro addio,

le mani si stringono,

per poi lasciarsi,

a malincuore…

Gli sguardi sono tristi,

ed i sorrisi amari…

amari quanto sian dolci e cari

i bei ricordi,

che in eterno,

io serberò di te!


E nasce già

nel cuore mio,

con il crepuscolar di quest’autunno,

la fervida speranza

che questo nostro addio

non sia l’estremo…

e che un giorno,

forse non lontano,

ci rivederemo!


Alfred Palma - il 22 settembre, 1993


SOGNI SUL LARIO


Rosso di sera tinge di tramonto

le piume bianche

d’un cigno solitario

che ancor si specchia

nelle limpide acque

del Lario…


Il campanile tacque

una quercia vecchia

riapre il suo diario

sotto le fianche

d’un colle che riprende il suo racconto…


E il Lario

rispecchia ancora

il cigno solitario

che sogna gia’ l’aurora…


Il colle tace

e la vecchia quercia

chiude il suo diario!

Alfred Palma


TO A ROSE

Yesterday,

You were a tender bud, all closed and shining,

Crammed to the brim with red alluring fragrance;

Then you burst forth,

To throw a mellow kiss to Mother Springtime,

So keenly looking on upon your foliage!


To-day,

You’re glowing like a gem, all blood and velvet,

And through the dewdrops clinging to your petals,

You tease the wind,

Wafting away and claiming back your fragrance,

Curling your sensual lips in sweet abandon!


To-morrow,

The sun will choose another bloom beside you,

Robbing away your fragrance and your beauty…

The wind will tease,

And Earth’s promise of yore: “You are eternal!”

Will laugh you off, as once it did my folly!

Alfred Palma